Żałuję....

Bardzo żałuję, że nie ma już starych dowodów osobistych.
Bo wiele można się było z niego dowiedzieć o posiadaczu takowego.
Co komu szkodziło, że wpisywało się doń stan cywilny i liczbę dzieci.
Ja się nie wstydzę przyznawać do męża a i z córki jestem dumna!
I miejsce pracy było widoczne.
W swoim starym dowodzie miałam nawet pieczątkę o zawarciu pierwszego ślubu.
Tak przez rok bo nikt mi nie przypomniał, że muszę wymienić dowód!
Bo ja dowodu nie używam za często.
No to wymieniłam na nowszy i służył mi ten dokument przez dalszych 15 lat.
Miałam tam adnotację o wydaniu kartki na mięso.
Miałam też adnotację z czasów stanu wojennego o tym, że mój zakład zostanie zmilitaryzowany...
No jednym słowem miałam co czytać w kolejce do lekarza.
I jeszcze jedno.
Stary dowód był rzeczą stałą.
W przypadku wszelkich zmian wbijało się po prostu pieczątkę z odpowiednią adnotacją.
Ile trwała taka czynność? 5 minut?
Dowód się wymieniało tylko w przypadku zniszczenia lub zmiany nazwiska.
Ponieważ zmieniłam stan cywilny znowu wymieniłam dowód.
Miałam go 6 lat.Nie był zniszczony bo nieczęsto używany,przeważnie w banku.
A potem się przeprowadziłam i wprowadzono obowiązek zmiany dowodów na "kartoniki".
Koszmar!
Udałam się do odpowiedniego urzędu.
Na dworze mróz (styczeń).
Ja ubrana w czapkę, szalik,rękawiczki,grube ciuchy,gruby płaszcz,kozaki.
W urzędzie temperatura tropikalna!
Grzejniki na full i zatrzaśnięte na głucho okna!
I tłum ludzi!
Najpierw do biura meldunkowego.
Byłam 10 w kolejce.
Oczywiście usiąść nie było gdzie bo stało 6 krzeseł w bardzo wąskim korytarzyku.
No więc stoję i się duszę.
Przyszła moja kolejka.
Podałam dowód,wniosek o zameldowanie,akt notarialny, że jestem współwłaścicielką mieszkania i mam prawo do meldunku.
Babka z długimi tipsami przybiła mi pieczątkę skreślającą wpis o starym adresie.
Czyli 40 lat mojego życia.Całe moje dzieciństwo,młodość,wspomnienia....
I dała karteczkę na której stało, że obywatelka taka a taka złożyła w dniu dzisiejszym wniosek o zameldowanie.
Wzięłąm ową karteczkę i udałam się do drugiej kolejki do biura meldunkowego.
Stałam 3 godziny.
Pot ze mnie leciał ciurkiem,makijaż mi spłynął,głodna byłam nieziemsko i wściekła na cały świat!
Ale nic to doczekałam się w końcu.
Weszłam.Ukłoniłam się grzecznie i pozwolono mi usiaść na krzesełku.
I baba zaczęła wprowadzać do bazy danych moje personalia.
Ludzie kochani myślałam, że mnie szlag nagły trafi!
Stukała JEDNYM palcem.Myliła się strasznie,stale coś kasowała i poprawiała.
W chwili kiedy dobrnęła do końca i miała zapisać dane,zawiesił się komputer!
Poleciała po informatyka.
Chwilę to trwało zanim przylazł i naprawił.
I baba znowu JEDNYM palcem zaczęła stukać!
Zatwierdziła dane i wydrukowała na kartce.
A ja czytam i poprawiam błędy.
Potem ona naniosła poprawki,zatwierdziła,wydrukowała.
I kazała miesiąc czekać na odbiór dowodu.
Podziękowałam,choć nie było za co i udałam się do domu.
Ale zanim dotarłam do domu wstąpiłam do 3 aptek.Bo juz miałam anginę, grypę i zapalenie płuc razem.
I w każdej aptece mnie odsyłano do lekarza.
A ja tłumaczyłam, że nie mam zameldowania,dowodu,książeczki zdrowia i nie znam miasta!
Dopiero w czwartej aptece,pod domem, się zlitowali i dali leki.
A ja dotarłam do domu,wyszłam z Żabulem na spacer,zjadłam i padłam jak podcięta.
Cris mi nie uwierzył jak mu opowiedziałam o wszystkim.
Po miesiącu udałam się po odbiór dowodu.Z Crisem się udałam bo miał urlop.
I oboje staliśmy w kolejce przez 2 godziny...
A dzisiaj zamiast dowodu podaje kartę bankomatową albo insze kartoniki bo troche ich mam.
Bo według mnie niewiele się różnią.A ja nie zawsze mam ze sobą okulary.
I jak pomyślę,że taki horror czeka mnie co 10 lat.
Żyć się odechciewa!!!!

Miłego dnia