Żaby.....

Moja Rodzicielka zawsze chciała studiować polonistykę albo biologię.
Czyli jej dwie pasje.
Jednak życie jej się inaczej ułożyło i nigdy nie zrealizowała swoich pragnień.
Osobiście uważam, że do niczego jej nie były potrzebne owe studia bo język polski znała perfekt.
Nie było takiego zagadnienia, czy to chodziło o ortografię czy gramatykę,żeby Mama nie znała odpowiedzi.
Kiedy nie mogłam sobie poradzić z jakimś naukowym określeniem typu "pajdokracja",nie musiałam zaglądać do słowników bo była Mama.
A brak studiów biologicznych w niczym jej nie przeszkadzał kochać wszystko co żyje.
Kiedy miałam półtora roku rodzice nabyli duży dom do remontu.
I od razu w tym domu pojawiły się zwierzęta.
Sposób w jaki te zwierzęta do nas trafiały to temat na osobną notkę...
Przy domu był duuuży ogród.
Wymagał ogromu pracy.
Od razu rodzice posadzili mnóstwo drzew owocowych,kwiatów i innych roślinek.
I był basen.
A raczej basenik.
Basenik służył głównie za poidło dla wróbli i szpaków.Także okoliczne koty się w nim przeglądały.
Tata był zagorzałym wędkarzem.
W każdę niedzielę zabierało się cały majdan czyli żonę,dzieci,psy i KOTY (tak,tak!) i jechało się w "ulubione miejsce" na ryby.
A po powrocie wpuszczało się owe ryby do basenu.
To był przekomiczny widok jak naokoło siedziały koty (dużo) i próbowały łapami te ryby wyłowić.
Ale największym marzeniem Mamy były żaby!
Chciała mieć w basenie,żeby jej wieczorami kumkały.
Fioła miała na tym punkcie zgoła.
Na każdym spacerze,wyjeździe w teren czy do lasu,Maman miała nadzieje znależć żabę.
Taka znaleziona żaba była zabierana do domu,wpuszczana do ogrodu i miała kumkać.
Żaba miała w głebokim poważaniu życzenia mojej Rodzicielki i przy najbliższej nadarzajacej się okazji,nawiewała z ogrodu przy rozpaczy mojej mamy.
Ale pamiętam takie zdarzenie...
Któregoś roku,padało przez kilka dni i na polnej drodze w pobliżu domu utworzyła się sporych rozmiarów kałuża.
A raczej bajoro niewielkie.
Po jakimś czasie w tym bajorze pojawiło się mnóstwo kijanek!
Co nas podkusiło z siostrą, nie mam pojęcia,fakt że o tym poinformowałyśmy Maman.
Mama dostała wypieków,każda z nas dostała po sporym słoiku i miałyśmy przytargać owe kijanki do basenu.
Ano dobrze.
Przytargałysmy.
Mama się cała rozświetliła ze szczęścia bo nareszcie miała swoje ukochane stworzonka.
Codziennie zaglądała do nich,zachwycała się jak rosną i snuła plany jak pięknie będą jej kumkać wieczorami....
Stworzonka sobie rosły,miały żabi raj ale natura dała znak o sobie.
I wyrośnięte małe żabki zaczęły opuszczać basen i udawać się w sobie tylko znanym kierunku.
Mama wpadła w rozpacz.
-Ja je tak kocham a one mnie opuszczają.Zrób coś-wołała przez łzy do Taty.
Tato miał anielską cierpliwość i bardzo kochał Mamę bo bez namysłu zaczął zbierać żaby i wrzucać z powrotem do basenu.
My też na kolanach zbieraliśmy żaby po całym ogrodzie. Tato nawet taką zaporę w basenie zrobił, żeby nie wylazły.
Niestety,zew natury okazał się silniejszy i żaby zniknęły.
A Mama została niepocieszona.
I przy najbliższej okazji znowu szukała żab...
Czy muszę dodawać, że jak ktoś chciał wspomnieć, że widział żabę to dostawał kuksańca w bok!
Temat był zakazany bo dbaliśmy o nerwy Mamy...
A potem siostra się wyprowadziła.
Daleko.
Na wieś. Nad Wartę.
I wspomniała,że jej rechoczą żaby.
I Mama do niej pojechała...
I wróciła rozmarzona i happy.

Miłego dnia

PS. Usiłuję pisać.
Jeśli zamilknę pewnego dnia to nie dlatego, że się obraziłam ale komp mi bryka.
Podejrzewam przegrzanie