Czekam na koniec zimy...

A tak czekam na jej koniec jak na zbawienie jakieś.
Dokopała mi ona w całej swojej rozciągłości.No może nie sama zima ale jej, że tak powiem,uroki.
Fakt,na świecie jest biało, bajkowo i pięknie.
Ale ja chciałam mieć taką pogodę w okolicach świąt a nie w styczniu.
Ponieważ z powodu mrozu i śniegu budownictwo zamarło,Cris ma przymusowy urlop.
A jego urlop to telejajko,DVD,książki i spacerki z psem.I wieczne dostarczanie mi rozrywek...
Zaczęło się od komunikatu, że nie ma co czytać.
-Skarbie,jedziemy do biblioteki?-Cris wpadł do kuchni bo ja właśnie talerzyki po śniadaniu myłam.
-A po co?-rzekłam na odczepnego bo właśnie patelnię podstawiłam i ochlapałam sobie pół brzucha.
-No jak to po co? Po książki bo nie mam co czytać!
-Ale ja jeszcze nie przeczytałam wszystkich swoich.Nie miałam czasu przez święta.
-A dużo Ci zostało?-docieka maużon mój.
-A nie pamiętam,5 czy 6.Leży stosik przy łóżku.
Cris poleciał,przytargał i zaczyna marudzić.
Ja wnerwa dostałam lekkiego ale postanowiłam nie psuć domowej atmosfery.
Odpięłam więc fartuszek,wytarłam ręce,wrzuciłam mięso nazad do zamrażarki i słodko się uśmiechając udałam się do pokoju.
A potem rzekłam:
-Słuchaj mnie,szczęście ty moje doczesne,czy ty nie możesz sobie założyć własnej karty bibliotecznej? Musisz się zawsze do mnie przylepiać?
Ty czytasz 4 książki a ja 15.Jak nie mam czasu to na mnie tupiesz a ja tego nie lubię.
Załóż sobie swoją i czytaj jak chcesz, a mnie zostaw w spokoju.
Cris nie dał się przekonać, uparł się jak osioł, że on nie chce oddzielnie on chce ze mną zawsze i wszędzie.
Stanęło na tym, że Cris obrażony siedział w fotelu a ja,prawie ze stoperem w dłoni,kończyłam czytać braci Strugackich.
Wyobrażacie sobie,fantastykę czytać na czas!I zrozumieć. Zgroza!
No ale skończyłam, zebrałam stos książek do oddania i pojechaliśmy do biblioteki.
Trafiłam na moją ulubioną panią bibliotekarkę więc wdałam sie z nią w konwersację a Cris poleciał półki obadać.
Gadam sobie i gadam,przy okazji listę życzeń pokazuję,ona mi przynosi ksiązki,poleca inne.Zebrał się nowy stosik.
Wraca Cris ze swoimi 4 książkami,patrzy na mój stosik i za głowę się łapie.
No więc ja znowu go agituję ale się nie dał przekonać do osobistej karty.
-Widzi pani, co ja mam z tym moim chłopem?-mówię do pani bibliotekarki-Przykleił się do mnie i nie chce się odkleić!
-Powinna sie pani cieszyć, że mu z panią tak dobrze-rzecze mi ona.
-A tam,zaraz dobrze,udaje.Jak każdy chłop!
Wzięłam książki,pożegnałam się i udaliśmy się do samochodu.
A potem w sklepie moim ukochanym zobaczyłam "krokiety z serem i BROKUŁĄ".
Nie kupiłam,niestety.
Za to kupiłam owoce bo była kartka jak wół:"POMARAŃCZ 4,50/kg".

A tak poza tym?

Żabul zdrowieje,po okresie głodówek zaczął znowu jeść.I pije jak smok!
A potem jego chore nerki nie wytrzymują więc mi kałuże wielkie robi.
Więc znowu byliśmy u kochanego Waldusia.On dał zastrzyk i powiedział, że niestety może się to częściej zdarzać.
Mamy psa ważyć i pilnować,żeby nie chudł.I jakby się coś działo to natychmiast przyjechać.
No więc obserwujemy uważnie,bardzo uważnie,ze ścisniętym sercem naszego starzejącego się domownika.
Lepiej nie będzie ale niech chociaż dłuuuuugo nie będzie gorzej.
Tylko o to i aż o to proszę.

Miłego dnia