Łzy radości i łzy żalu.....

2 dni mnie nie było.
Odwiedziłam swoje rodzinne miasto.
Bardzo się zmieniło przez ten czas.
Odwiedziłam rodziców moich.
Były łzy radośći.Nie mogliśmy się nagadać,naśmiać..
Skarbeńki moje.
Obsiadły mnie Mamine koty w liczbie 4 sztuk (piękne są).Staruszka Busia (16 lat),poznała mnie,przybiegła.
A potem mnie wzięła we władanie Abra mojego Taty.
A ja w ryk.No rozczuliłam się trochę...
Poszłam spać o 3 rano.
Wstałam o 6 i dalsze gadanie z Tatą,potem i Mama dołączyła.

Potem znowu ryczałam bo byłam na pogrzebie.

Bo życie pisze różne scenariusze,jedni się cieszą świętami a drudzy mają żałobę....
Tak mi strasznie żal mojej przyjaciółki Grażynki i jej mamy,takie biedne,złamane...

I kiedy pomyślę, że już mnie pan Staś NIGDY nie zapyta,z tym swoim radosnym uśmiechem:
"Córcia,może winka kieliszek?"

Z żalu,z tęsknoty....znowu ryczę......