Dostałam...

Ja ostatnio nie bardzo nadaję się do życia blogowego.
Jednakże moje blogowe towarzystwo nie zapomina o mnie.
Zaczęła Mijka.Potem dołączyły także Zgaga i Srebrzysta.
Bardzo Wam dziękuję dziewczyny.

Miałam problem z napisaniem 7 rzeczy,których o mnie jeszcze nie wiecie.Ale od czego ma się rodzinę?

1/Nie lubię gotować ale lubię dopieszczać rodzinę.Czasami eksperymentuję.Z różnym skutkiem.

2/Nie znoszę zapachu grapefruita,piwa i papierosów.

3/Z zasady jestem bardzo tolerancyjna ale nie radzę być moim wrogiem.

4/Jestem psiarą ale nie wyobrażam sobie mieć w domu ratlerka.Pies ma mieć charakter!

5/Kocham koty,marzę o rudzielcu ale takim bez jednego białego włoska.Mam już dla niego imię.

6/Według mojej mamy nie jestem rasową kobietą.Nie noszę torebek i butów na obcasie.

7/Rodzina uważa,że jestem wredna i czepliwa,porównują mnie do "Rusałki Polnej" (tej z filmu "Włatcy Móch") ale i tak mnie bardzo kochają.

Do zabawy zapraszam i nagrodę przyznaję:

Zapiski Zgagi
zastępczość by Beata
co mnie nie zabije...
nic specjalnego by Anabell
Po głowie mi chodzi...by Koridiana
kiciaszara
batumi
Zołza z PeGeeRu
szpilka
Srebrzysta
Rozmowy bez krawata by Mironq
Mijka
Kat 2
Srebrzysta
W kawiarni za rogiem by Claire
Zapiski niesforne-Effka
...mowa trawa czyli Kat
czasem śmieszno, czasem straszno....ot tak sobie by Miauka
ayanami_rei czyli Joanna
Bo tak. by Iga
Ja-sie-nie-czerwienie

czyli blogi które czytam i bardzo lubię.Są dla mnie odskocznią od codziemmego życia,zawsze coś ciekawego przeczytam a i pośmiać sie można.
Niektóre blogi się niestety zawiesiły.Mam tylko nadzieję,że to czasowe.

Miłego dnia wszystkim życzę.

Opowieść pod psem...a nawet pod dwoma

Kiedy wchodzę na swojego bloga,rzuca mi się w oczy post z życzeniami świątecznymi.Uświadamiam sobie,że Wielkanoc była tak niedawno a ileż się przez ten czas wydarzyło...

Obiecałam Mijce notkę.A potem dopadła mnie tęsknota,smutek i żal.

Przecież wiedziałam,że kiedyś będziemy musieli podjąć tę najtrudniejszą dla nas decyzję.
Wiedziałam,że będzie bolało ale nie wiedziałam,że będzie bolało tak bardzo.
Nie wiedziałam,że człowiek ma w sobie tyle łez,że te łzy płyną sobie niezależnie od naszej woli.
Świat stał się nagle szary i pozbawiony sensu.
Nie mogłam spać,a kiedy już zasnęłam,budziłam się na mokrej od łez poduszce.
Cris w pracy,Tek ma swoje zajęcia,a ja dreptam po domu.
I zabija mnie ta wszechogarniająca cisza....
I świadomość,że już nie mam po co wstawać o 6 rano,nie muszę gotować michy.
Wszak psa nie ma. NIE MA !!!

Z jednej strony jestem wdzięczna losowi za szczęśliwy zbieg okoliczności.
Za to,że Walduś zdążył wrócić z urlopu.Za to,że jest on nie tylko weterynarzem,ale także człowiekiem kochającym zwierzęta i w dodatku człowiekiem bardzo wraźliwym.A co za tym idzie doskonale wiedział co się dzieje ze mną.

Bo to właśnie ja musiałam podjąć ową decyzję.
W dodatku musiałam ją podjąć szybko bo Żabul miał atak serca...

A z drugiej strony mam do losu ogromy żal.
Pies był z nami tyle lat a zabrakło dosłownie minuty aby Cris,ukochany pan,mógł się z psem pożegnać.

Cris wpadł do domu w momencie,kiedy Żabul przestał oddychać....

W tym momencie coś we mnie pękło.Cris tulił do siebie bezwładnego psa,żegnał się z nim,Tek w swoim pokoju zanosiła się płaczem a ja na trzeźwo pakowałam do torby zabawki Żabula.
Pochowałam jego miski.Po południu zawiozłam do Teściowej puszki,chrupki i ciasteczka naszego psa.
A potem zapadłam się w sobie,nie wiem co się ze mną działo.
Podobno gotowałam,sprzątałam a nawet czytałam.
Podobno.Bo ja nie pamiętam.

Kiedy już oczy miałam całkowicie zapuchnięte,wielkości piłeczek pingpongowych,a z nosa zeszła mi cała skóra i wyglądał jak poparzony,stwierdziłąm,że dłużej tak nie może być.Że muszę zastosować "terapię wstrząsową".

Odkąd pamiętam,od nawcześniejszego dzieciństwa,byłam otoczona zwierzętami.
Nie wyobrażam sobie domu,mojego domu,bez psa.
Rozmowy o tym,że od razu weźmiemy drugiego,toczyliśmy jeszcze za życia Żabula.

Nie dziwcie sie przeto,że w naszym domu pojawiła się ONA.

Nazywa się AZA,ma dwa lata.

O takim "drobiazgu",że jest psem po przejściach,chyba nie muszę wspominać.

Uczymy się siebie nawzajem.

Miłego dnia

A za oknem piękny,letni dzień...

Pisałam sobie z Mijką.
Wesoło sobie pisałyśmy komentarze.
Napisała: "ucałuj Żabula".
Ucałowałam bardzo,bardzo mocno....

O godzinie 10 w panice dzwoniłam do Crisa i do naszego Waldusia.

Cris gnał z pracy na złamanie karku.

Ale już nie zobaczył Żabula żywego...

Dzisiaj,o godzinie 10.55 pożegnaliśmy naszego czworonożnego przyjaciela.

Wszystko mnie boli....